نویسنده
چکیده
رمزارزها نوعی دارایی‌های دیجیتال هستند که امروزه در حجم زیادی از مبادلات اقتصادی دنیا بهکار می‌روند. این دارایی‌ها، با تکنیک رمزگزاری، غالبا بهصورت غیر متمرکز تولید و منتقل می‌شوند. با توجه به این مطلب، حکم فقهی استخراج و مبادله با این نوع دارایی‌ها، حائز اهمیت فراوان است. در این نوشتار، بر اساس این پیش‌فرض که استخراج رمزارزها، جایز است، حکم فقهی مبادله با رمزارزها پیگیری می‌شود. از جمله احکام مربوط به مبادله با رمزارزها، غرری‌بودن آنهاست. جهت رسیدن به حکم غرر در رمزارزها، موضوع‌شناسی و بررسی قاعده¬ی نفی غرر، لازم است. براساس این بررسی، با توجه به اینکه «غرر» به معنای «خطر» بوده و تحقّق «خطر» هم در مجهول بودن ثمن و مثمن مبادله است، غرری بودن این مبادلات، مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد. بنابراین نوآوری این نوشته در توجه به تفاوت «غرر» و «ریسک» و تأثیر آن در استنباط حکم مسئله است. «غرر» به معنای «در معرض هلاکت قرار دادن» است؛ درحالی‌که «ریسک» به این معنا نیست. بر این اساس مبادلات با رمزارز، هرچند ریسکی هستند، ولی غرری نیستند. البته توجّه به حکم مسئله از نگاه فقه حکومتی و فقه نظام، امر مهمی است که نیاز به تحقیق مستقلّی دارد.
کلیدواژه‌ها
