نویسنده
مرکز فقهی ائمه اطهار علیهم السلام (بخش خارج)
چکیده
قاعدۀ الزام از قواعد مهم و پرکارکرد در فقه امامیّه است و به مقتضای آن، شخص می‌تواند دیگری را به مفاد اعتقاد و مقتضای دینش الزام نماید و با آن معامله صحّت کند، برای قاعدۀ الزام ادلۀ مختلفی از جمله آیات قرآن، عقل، سیرۀ عقلا ارائه شده است و مهم‌ترین دلیلی که بر قاعدۀ الزام ارائه شده است روایات است. برای اثبات قاعدۀ الزام به طوایف مختلفی از روایات استدلال شده است. یکی از این طوایف، روایاتی است که دربارۀ اجرای سه طلاق در مجلس واحد وارد شده‌اند. در این زمینه، دو روایت (روایت عبدالأعلی و روایت عبیداللّه علوی) وجود دارد. در این نوشته، قصد بر این است که دلالت این دو روایت بر قاعدۀ الزام با تکیه بر نظر آیت اللّه سیستانی و استاد معظّم شهیدی با روشی توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌‌ای بررسی شود؛ با بررسی این روایات، به این نتیجه می‌رسیم که روایتی که سند آن تامّ است، دلالت آن مخدوش و روایتی که دلالت آن تامّ است، سندش مخدوش است.
کلیدواژه‌ها
