نویسنده
طلبه سطح دو، رشته تخصصی فقه و اصول، دانش‌آموخته مرکز فقهی ائمه اطهار(ع)
چکیده
ارشادی یا مولوی بودن خطابات با توجه به آن که نقشی راهبردی در فرایند استنباط حکم شرعی دارد، از دیرباز مورد توجه اصولیان بوده است؛ اما از آنجا که تحقیقی وسیع و یکپارچه در این‌باره صورت نگرفته، ضابطۀ آن چندان معلوم نیست؛ از‌این‌رو پرسش از اصل اوّلی در مولوی یا ارشادی بودن خطابات، مسئله‌ای است که نیازمند پژوهشی درخور است. این تحقیق با توصیف و تحلیل گزاره‌های اصولی و گردآوری داده‌های کتابخانه‌ای درصدد شناخت ضابطۀ تمییز میان اوامر و نواهی ارشادی از مولوی است و معتقد است به‌طور‌کلی هیچ اصل اوّلی در مولوی یا ارشادی بودن خطابات وجود ندارد؛ بلکه در هر باب فقهی، با کنار هم قرار دادن اوامر مولوی یا ارشادی و غلبۀ یکی بر دیگری، صرفاً می‌توان در آن باب، اصل مولویت یا ارشادیت را تأسیس كرد.
کلیدواژه‌ها
