نویسنده
دانش پژوه سطح چهار رشته تخصصی فقه الحکومه، مجتمع فقهی ائمه اطهار علیهم السلام، حوزه علمیه قم، ایران
چکیده
با استناد به آیۀ شریفۀ ۱۹ سورۀ مبارکۀ نور و دلایل دیگر، حکم به حرمت «اشاعۀ فحشا» صادر شده است. با توجّه به دیدگاههای گوناگون در خصوص مراد از «اشاعۀ فحشا»، بررسی این اصطلاح ضرورت مییابد تا افزون بر فهم صحیح معنای آیۀ شریفه، احکام و قوانین مترتّب بر مصادیق آن نیز بهدرستی تطبیق داده شود. در مرحلۀ نخست، مفهوم «فحشا» و «اشاعه» نزد لغویان بررسی میشود؛ در مرحلۀ دوّم، برداشت علما ـ اعمّ از مفسّران و فقها ـ از واژگان «فاحشه» و «فحشا» که در قالب پنج دیدگاه ارائه شده است، تحلیل میگردد؛ و در مرحلۀ بعد، استظهار علما از عبارت أَن تَشِيعَ الْفَاحِشَةُ در آیۀ شریفۀ ۱۹ سورۀ مبارکۀ نور ـ که ریشۀ اصطلاح «اشاعۀ فحشا» بهشمار میرود ـ در قالب دو دیدگاه عمده مورد بررسی قرار میگیرد.
بهنظر میرسد مفهوم «فحشا»، «فعل» یا «گفتاری بسیار زشت» باشد؛ همان معنایی که در آثار لغویان مورد اشاره قرار گرفته است. همچنین، استظهارِ معنای «افشا» و «اظهار» از تعبیر أَن تَشِيعَ، قوّت و وجاهت بیشتری دارد.
واژگان کلیدی
